Voor wie?

Juist dat wat moeite kost blijkt achteraf de moeite waard!

Bij sommige jongeren en jongvolwassenen zijn de hersenen nog volop in ontwikkeling. Met name het kunnen denken in verantwoordelijkheid, consequenties, gevolgen en risico’s ontwikkeld zich pas vanaf het 18de jaar. Dit maakt dat de leeftijdscategorie 18 tot 25 jaar een andere aanpak en kennis van psychiatrische jeugdzorg vergt, waar een regulier safehouse voor volwassenen vaak weinig maatwerk en/of aandacht in kan bieden. Die nog onderontwikkelde hersenfuncties maken dat veel jongeren vaak snel weer terugvallen in gebruik en oud gedrag: de voornaamste redenen dat de meeste safehouses een leeftijdsgrens vanaf 25 jaar hanteren.

Bij Varrari’s huis bieden wij een warme en veilige woonplek waar een jongere ruimte en ondersteuning krijgt om een zelfstandige eigen toekomst op te kunnen bouwen. Bij de jongeren die wij begeleiden is een terugkeer naar hun oude omgeving en netwerk (nog) NIET helpend in hun herstel, maar ze zijn ook letterlijk nog niet ‘klaar’ om al volwaardig deel te kunnen gaan nemen aan de maatschappij en volledige verantwoordelijkheid te nemen voor zijn/haar leven. Ze ‘missen’ op veel leefgebieden nog teveel vaardigheden, zelfredzaamheid en vooral het zelfvertrouwen, wat iemand in een gezonde gezinssituatie en/of omgeving normaal gedurende zijn/haar jeugd en puberteit wél ontwikkeld. Door uiteenlopende omstandigheden is gedurende die ‘vormende’ levensfase hun gezins- of omgevingssituatie ernstig verstoord geweest.

In die periode zijn daardoor trauma’s en gedragsproblemen ontstaan die de begeleid- en leerbaarheid van de jongere (ook door de jongere zelf) fors heeft afgeremd. Vaak met een ‘sneeuwbaleffect’ van nog meer ellende, vereenzaming, moedeloosheid en toenemende afstand van de maatschappij tot gevolg. Pas als de jongere zelf inziet dat hij uit die negatieve spiraal wil komen, niet langer wil vluchten en zich isoleren en onvoorwaardelijke hulp wil accepteren, kan hem/haar een weg naar verandering worden geboden.

Dat WILLEN en DOEN ze zelf doorzetten, ook al houdt dit in dat ze een heel nieuw, ander en gezond leven moeten gaan opbouwen en hun identiteit, talenten en bekwaamheden (her)ontdekken. Zo’n gemotiveerde jongere bieden wij een plek om met onze hulp verder aan een gezonde toekomst te bouwen.

Wij leren/trainen de jongere geleidelijk aan om, voor ons, “alledaagse” activiteiten te doen die zij nog niet/onvoldoende beheersen. Dat begint vaak, afhankelijk van ontwikkeling en leeftijd, met boodschappen, shoppen, koken, schoonmaken, ‘de was’, goede zelfzorg en omgaan met geld.  

Geleidelijk aan wordt dit uitgebreid met plannen/organiseren/uitvoeren van dagelijkse taken, een baan of opleiding vol te houden, het opbouwen van een gezond sociaal netwerk, verantwoordelijkheid nemen, agendabeheer, (re)organiseren/bewaken van financiën, nakomen van afspraken en het voeren van belangrijke gesprekken. Kortom; alles wat ze nog nodig hebben om zelfstandig en volwaardig deel te kunnen nemen in de maatschappij.

Wij ervaren vaak dat niet de activiteiten zélf, maar het verwerken van de prikkels die hierbij ontstaan, het voor de jongere moeilijk maken om toch door te blijven zetten / vol te houden / telkens opnieuw te proberen om volwaardig en zelfstandig aan de maatschappij deel te nemen. Op basis van het persoonlijk ontwikkelingsvermogen leren we de jongere dan ook vooral hoe hij of zij kan/moet omgaan met bepaalde onverwachte situaties en/of tegenslag: “wat doet dit met mij…..hoe kan ik hiermee omgaan….hoe doe ik dat…wat heb ik daarvoor nodig…hoe hou ik dan rekening met een ander”? Want zonder tegenslag bestaat er geen overwinning. Voor ons geldt het motto “Juist dat wat moeite kost, blijkt achteraf de moeite waard“.